Η Μυρτώ το ...έσκασε

Πήγε στου Ξυνού το 1965, στην πρώτη τάξη. ‘Ξενάκι’ λίγο, αφού είχε έρθει με την οικογένειά της το 1961, από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου και είχε γεννηθεί (30-5-1959). Έμενε στην Εκαταίου 17, απέναντι από το μπακάλικο του Ντίκου και δίπλα από το τσαγκαράδικο του Κυρ Ηλία, ένα μαγαζάκι ένα επί ένα που έκοβε τη Γεωμέτρου στη μέση, από τα χρόνια που ο Νέος Κόσμος δεν είχε ακόμα πολεοδομικές γραμμές. Μετά έμενε στην Ευδόξου, πάνω από το ζαχαροπλαστείο του ‘Θέμη’, όπως το λέγαμε, παρότι ο ιδιοκτήτης του ήθελε για επωνυμία το δικανικό καθαρευουσιάνικο ‘Θέμις’. Παιδάκι χαρούμενο, μεγάλωσε σε ένα ευτυχισμένο σπίτι που προσπαθούσε να προσαρμόσει τη φινέτσα και τον κοσμοπολιτισμό της Αλεξάνδρειας με την άγουρη Αθήνα εκείνης της δεκαετίας, με τη χωμάτινη ακόμα Εκαταίου, το καταβρεχτήρι του Δήμου που πέρναγε κάθε μέρα τα καλοκαίρια, και την γλυκιά ‘παγοπώλισσα’ με τις κολώνες του πάγου πιασμένες ‘οδυνηρά’ από τη δαγκάνα πάνω στο τσουβάλι. Κλασσικά, στου Στρατηγάκη (Αγκύλης και Βουλιαγμένης) για Αγγλικά με τον Κούζο και βέβαια στη συνέχεια, το 1971, στο ΙΒ΄ Θηλέων. Αγαπητή, σοβαρή, ισορροπημένη – με την έννοια ότι τις επαναστάσεις της εποχής τις έκρυβε αποτελεσματικά, προδομένη μόνο από τα σβησμένα τσιγάρα στο τασάκι κάτω από το κρεββάτι της. Καλή μαθήτρια, πολύ καλή μάλλον, θα σπουδάσει στη Γεωπονική Σχολή Αθηνών (όπως λεγόταν τότε το νυν Γεωπονικό Πανεπιστήμιο), θα φύγει, μετά από έρωτα, στη Γερμανία όπου θα ζήσει κάνοντας οικογένεια. Φεύγοντας, εκτός άλλων, άφησε πίσω πολλούς ανθρώπους που την αγαπούσαν αλλά κυρίως τις ‘Φιλενάδες’. Πραγματικά επτά Χάριτες!!! Την Κατερίνα, την Ελένη, την ΄Αννα, την Παυλίνα, τη Λία, την ΄Αντα, τη Βάσω. Αυτές οι ‘Χάριτες’, θα ταξιδέψουν μεθαύριο στη Γερμανία να συνοδέψουν την όγδοη φιλενάδα τους στο τελευταίο της ταξείδι… Μάλλον την αγαπούσαν πολύ και θα τους λείψει… Τι να πει κανείς για το κορίτσι του ΙΒ΄ Θηλέων, που το ’σκασε τόσο πρόωρα, ταξιδιάρικα και πάνω απ’ όλα γενναία, παλεύοντας λιονταρίσια για τη ζωή; Ήταν η Μυρτώ Ανδρεάδου – γνήσια Ελληνίδα, όπως είναι όλοι οι άνθρωποι της Διασποράς ανά τον κόσμο. Ένωσε τον αέρα της Μεσογείου, τη φινέτσα και τον κοσμοπολιτισμό της Αλεξάνδρειας, τον εκτυφλωτικό ήλιο του Αιγαίου- αφού οι ρίζες ήταν από τη Χίο - το ροζ χρώμα της Αττικής και τα μεταλαμπάδευσε – με το πνεύμα, το μυαλό και την ψυχή της – στη χώρα που έζησε πολλά χρόνια. Θα ‘κοιμηθεί’ στο Νεκροταφείο του Gerlingen στη Στουτγάρδη Γερμανίας. Νομίζω όμως ότι σαν ‘ ταξιδιάρα ψυχή’ που είναι δεν θα της είναι αρκετός ο τόπος εκείνος και πάλι θα …το ‘σκάσει και θα είναι μαζί μας!!!!! 

 Με οδύνη 

 Μαρία 

(ΙΒ΄ Θηλέων 1971)